با تنی خسته از روزمرگی ها در پی رهایی از این اسارت جهانم غرق در رویاهای مبهمی شده که راه به جایی نمی برد
بر من سایه فکنده تیره گی وسیع کاش صبح نشود و جهان در این آرامش وسیع جان بسپارد.
علیرضا ******